Vakbond CNV heeft gereageerd op het indienen van een klacht over artikel 38 bij de Europese Commissie. Die klacht werd ingediend door Hendarin Feyli, advocaat bij Van Riel & Feyli Advocaten.

De overnameverplichting van personeel zoals beschreven in artikel 38 van de cao ligt onder vuur van verschillende advocaten. Hun pleidooi is dat de bedoeling prijzenswaardig is, maar de juridische uitwerking is broddelwerk. Zo zou het artikel in strijd zijn met de gelijke behandelingswet- en regelgeving.

Uitnodiging niet geaccepteerd

CNV zegt bij monde van Jan Kampherbeek de opvattingen van een aantal juristen waaronder mevrouw Feyli te kennen. “Mevrouw Feyli heeft eerder aangegeven om bezwaar te gaan maken tegen de algemeen verbindend verklaring van de CAO. De CAO-partijen hebben haar toen uitgenodigd voor een gesprek zodat ze haar bezwaren met de CAO-partijen kon bespreken. Die uitnodiging heeft ze niet geaccepteerd.”

Kampherbeek zegt de bezwaren te kennen. “En van een aantal bezwaren is er vanuit juridisch oogpunt ook wel wat te vinden. Regelmatig hebben we discussie over de uitleg van een CAO-artikel. Zeker over artikel 38. De CAO-partijen hebben daarin ook voorzien. We hebben een geschillencommissie en een klachtencommissie. Ben je het met de uitleg van een artikel niet eens, dan kun je de geschillencommissie om een uitspraak vragen. In de geschillencommissie zitten zowel vanuit werkgeverskant als van werknemerskant een aantal juristen. De voorzitter is een kantonrechter.”

In wiens belang?

Vaak gaat dat over de verschillende belangen van partijen bij de uitleg van artikel 38, stelt Kampherbeek. “Dat mis ik een beetje in het stuk van mevrouw Feyli.  In wiens belang wil ze dit aan de orde stellen? CAO-partijen proberen in een onderhandeling tot afspraken te komen die recht doen aan alle partijen. Soms lukt dat beter en soms wat minder. Daarnaast willen we ook nog een beetje leesbare CAO hebben. Om een voorbeeld te geven:  In de CAO staat dat iemand die AOW krijgt, niet meegaat bij een contractswisseling en dat van iemand die AOW ontvangt de arbeidsovereenkomst eindigt. Dat kun je zien als leeftijdsdiscriminatie omdat nu eenmaal bekend is wanneer de AOW in gaat. Dat hoeft niet. Leeftijdsdiscriminatie is als je op basis van leeftijd een verboden onderscheid maakt.”

De objectiviteit zit er volgens CNV in dat CAO-partijen de grens van de AOW niet vaststellen. Kampherbeek: “De overheid geeft zelfs aan dat mensen met een AOW leeftijd eerst ontslagen mogen worden. Als vakbond vinden we belangrijk dat iemand financieel in zijn onderhoud kan voorzien. Daarvoor is er voor oudere werknemers een pensioenregeling en is er AOW. Als iemand die mogelijkheid heeft, vinden wij het verdedigbaar dat het beschikbare werk dan naar iemand gaat die die mogelijkheden niet heeft. Dat is meestal een jonger iemand.”

Ingewikkelde tekst

“Nu kan je een hele juridische tekst maken waarin staat dat als iemand buiten zijn inkomen vanuit de schoonmaak voldoende andere inkomsten heeft niet mee hoeft te gaan bij een contractswisseling”, zegt Kampherbeek. “Dat wordt echter een zeer ingewikkelde tekst die nauwelijks leesbaar is en vast ook weer veel commentaar oplevert. Dan is gewoon stellen dat de AOW de grens is veel duidelijker.”

Volgens CNV moeten “we ons ook realiseren dat de CAO een collectieve afspraak is en er altijd wel situaties zijn die de CAO niet dekt. Als we dat willen voorkomen dan krijgen we weer een heel dikke CAO. CNV Schoonmaak geeft er in zulke gevallen de voorkeur aan om in overleg te kijken hoe we recht doen aan ieders belang. Dat lost meer en sneller wat op dan naar de Europese Commissie te gaan. Mijn centrale vraag aan mevrouw Feyli is: Voor wie zij denkt op te komen door dit aan de orde te stellen? Is het misschien alleen maar opgesteld om wat aandacht te genereren? Dat mag en daarover ga ik graag met haar in gesprek.”